ก่อนอื่นขอเล่าก่อนเลยว่าฉันคลอดลูกสาวด้วยความยากลำบากที่สุดในชีวิตฉันต้องนอนปวดท้องอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลานานถึง 3 วันเต็ม ๆ


จนต้องฉีดยาเร่งคลอด ทำให้ฉันเจ็บปวดมาก แต่ปากมดลูกก็ไม่ยอมเปิดเสียที พอปากมดลูกเริ่มเปิดออก ฉันก็รู้สึกว่าไม่มีแรงเบ่งแล้ว ฉันเหนื่อยมากจนหมดแรงแม้กระทั่งยกแขน สักพักคุณหมอก็พูดขึ้นว่า “เห็นเส้นผมของเด็กแล้ว ถ้าไม่รีบแบ่ง เด็กอาจขาดอากาศหายใจได้….”

พอหมอพูดจบฉันก็ตกใจมาก อาจเป็นเพราะความรักของคนเป็นแม่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเรี่ยวแรงมาจากไหนทำให้ฉันมีแรงเบ่งจนลูกคลอดออกมาได้สำเร็จ ความเจ็บปวดของบาดแผล ทำให้ฉันรู้สึกอ่อนล้าและเพลียมาก หลังคลอดก็มัวแต่เลี้ยงลูกจนไม่มีเวลาสังเกตว่าสามีกำลังแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ จนลูกอายุครบ 6 เดือน ก็เพิ่งมารู้ตัวว่า นี่ก็เป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่ได้มีอะไรกับสามีเลย

คืนวันหนึ่งฉันจึงไปกอดสามี หอมแก้มอ้อนและบอกว่าคิดถึง แต่สามีกลับตอบว่า “ไม่เห็นเหรอว่าผมกำลังยุ่งอยู่ พรุ่งนี้ก็ต้องเข้าประชุมที่ยังทำรายงานไม่เสร็จเลย”

ทันใดนั้นจู่ ๆ ลูกสาวก็ร้องไห้เสียงดังขึ้น ฉันจึงต้องรีบเข้าไปดู คืนนั้นฉันจึงได้แต่นอนรอสามีอยู่ในห้องนอน เมื่อสามีขึ้นมาบนเตียง จึงพยายามรบเร้าเขา แต่เมื่อมีอะไรกันด้วยสามีก็พูดว่า “ทำไมมันเป็นอย่างนี้?”

ฉันถามว่า “อะไรนะ ?”

เขาบอกว่า “ก็ตรงนั้นของเธอไง คลอดลูกเสร็จแล้ว มันก็ไม่กระชับเลย!!”
คืนนั้นฉันได้แอบร้องไห้คนเดียวทั้งคืนด้วยความน้อยใจ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมสิ่งที่ผู้หญิงทำหน้าที่แม่ แถมยังต้องมาเจ็บปวดปางตายแบบนี้อีก ถึงแม้จะเสียสละทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ทำให้สามีรักฉันมากกว่าเดิม

เมื่อฉันไปปรึกษาเพื่อนดู ก็มีคนแนะนำให้ฉันไปทำศัลยกรรมช่องคลอด ฉันเห็นว่าดีจึงลองไปทำดูตามที่เพื่อนแนะนำ ระหว่างที่ทำก็รู้สึกเจ็บไปหลายวันเลยทีเดียว วันหนึ่งจู่ ๆ ก็เลือดก็ซึมออกมาไม่หยุด ฉันจึงตัดสินใจไปโรงพยาบาลหาหมอ ก่อนกลับมาบ้าน ฉันได้แวะห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง และบังเอิญเห็นสามีกำลังเดินจับมือกับผู้หญิงอยู่ ด้วยความตกใจฉันจึงรีบเดินเข้าไปหาเขา และถามว่า “ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้?”

เขาตอบว่า “เราหย่ากันเถอะ จริง ๆ ผมอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว แต่สงสารลูกอยากรอให้พ้นช่วงหย่านมไปก่อน คุณน่ะให้ในสิ่งที่ผมต้องการไม่ได้”

ฉันถามเขาด้วยความเสียใจว่า “เพราะอะไร??”

เขาบอกว่า “ผมอยากบอกคุณเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว แต่จู่ ๆ คุณก็ท้อง เลยยังไม่ได้บอกคุณ”

หลังจากหย่ากัน ฉันก็ย้ายออกมาอยู่กับลูก ลูกเป็นจุดศูนย์กลางในชีวิตฉัน  ทุกวันนี้ฉันเป็นซิงเกิ้ลมัมที่มีความสุขดี ฉันจะพยายามเลี้ยงดูแลลูกให้ดีที่สุด ฉันอยากให้เขาเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงและเป็นคนดีในสังคม ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีพ่อก็ตาม ช่วงนี้ฉันยังเริ่มออกกำลังกาย และศึกษาธรรมะมากขึ้น จิตใจที่สงบลง ทำให้ฉันสามารถปล่อยวางและค้นพบความสุขได้

อะไรกัน ? ทั้ง ๆ ที่แต่งงานมีลูกแล้วแต่ก็ยังทำตัวแบบนี้อีก ช่างเป็นผู้ชายที่ไม่มีความรับผิดชอบเอาเสียเลย ทุกวันนี้เราสามารถพบเห็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวได้บ่อยขึ้นในสังคม สงสารเพียงแค่เด็กเท่านั้นที่ต้องรับเคราะห์กรรมโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย !

From: http://www.soosana.com/