ผมเกิดมาในครอบครัวที่ค่อนข้างพิเศษในต่างจังหวัด แถมเกิดมาตอนพ่อกับแม่อายุมากแล้วตอนผมเกิดพ่ออายุ 45 ปี ผมมีพี่ชาย 1 คนเป็นออทิสติก เขามีสมองเท่าเด็ก 3 ขวบ พ่อกับแม่ก็เลยมีผมช้าตั้งแต่เด็กๆแล้วที่ผมรู้ว่าพ่อกับแม่ค่อนข้างลำบาก ผมก็เลยเป็นเด็กที่เชื่อฟังท่าน สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดคือมีคนมารังแกพี่ผม มีอยู่ครั้งนึงมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาเรียกพี่ผมว่า “ไอ้โง่” ผมโกรธมากก็เลยต่อยกับเขาไปยกนึง แต่ผมตัวเล็กกว่าเขามาก ต่อยเสร็จก็เลยสะบักสะบอม แต่ผมไม่เสียใจที่ทำอย่างนั้นเลย อย่างน้อยเด็กคนนั้นก็ไม่เคยเรียกพี่ผมว่าไอ้โง่อีกเลยตอนผมอายุ 17 ผมออกไปรับจ้างทำงานที่ต่างเมืองกับคุณลุงคนนึง งานที่ไปทำต้องตากแดดตากลมอยู่ข้างนอก ผมก็เลยผอมลงและดำลงไปมาก 2 ปีผ่านไปพอกลับมาบ้านแม่ก็เข้ามากอดผมร้องไห้ ท่านขอโทษที่ไม่สามารถมอบชีวิตที่สะดวกสบายให้ผมได้ แต่ผมไม่เคยโทษท่านเลย แค่ท่านให้กำเนิดผมมาก็มีพระคุณมากมายแล้ว ผมจะต้องกตัญญูต่อพวกท่าน
หลังจากนั้นผมก็เอาเงินเก็บที่มีมาลงทุนซื้อรถเข็น เริ่มค้าขายเอง ธุรกิจผมไปได้สวย จนต่อมาผมก็มีเงินมากพอที่จะเปิดร้านเป็นของตัวเอง กิจการของผมดีขึ้นทุกวัน เวลาล่วงมา 20 ปีแล้ว พ่อเสียไปแล้ว แม่ก็ต้องดูแลพี่ชายที่ดูแลตัวเองไม่ได้ผมเองแม้จะย่าง 40 แล้วแต่ก็ยังไม่มีเมีย ไม่ใช่ไม่มีใครมาสนใจ แต่เพราะผมคิดว่าผมมีภาระมากมายต้องรับผิดชอบ ทั้งแม่ ทั้งพี่ชาย ผมไม่มีเวลาไปดูแลใครเพิ่มปีที่แล้วร้านผมขาดพนักงาน ผมก็เลยรับเพิ่มมาสองคน และเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอเด็กกว่าผมเป็นสิบปี ตอนมาสมัครงานเธอไม่เคยทำงานมาก่อนเลย แต่เธอบอกว่าเธอเป็นคนเรียนรู้เร็ว และดูเธอต้องการงานมากผมก็เลยรับเธอไว้ แต่ผมไม่เคยเห็นเธอทำงานอะไร วันๆก็เอาแต่คุยกับพนักงานคนอื่นๆในร้าน เวลาผมเข้าร้านก็จะมาชวนผมคุยเล่น

พอถึงวันปีใหม่ผมก็จัดงานเลี้ยงฉลองให้ทุกคน ในงานทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แล้วก็มีพนักงานคนนึงล้อเธอว่า เธอควรจะจีบผมจะได้เป็นเถ้าแก่เนี้ย ผมก็ขำไม่ได้จริงจังอะไร แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่คิดอย่างนั้น เธอเริ่มเข้าหาผมมากขึ้น ผมเองจะไม่ทำอะไรเลยก็รู้สึกแปลกๆ สุดท้ายก็เลยกลายเป็นว่าเธอกลายมาเป็นเมียผมจริงๆหลังจากแต่งงานกับเธอ จากที่เมื่อก่อนผมวางแผนว่าพอสัญญาร้านหมดก็จะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดใช้ชีวิตเรียบง่ายกับแม่และพี่ชายก็ต้องพับไป ผมมีเธอให้ต้องดูแลอยู่ที่นี่ ผมอายุ 40 ปีแล้วอยากมีลูก แต่เธอว่าเธอยังเด็กอยู่ ยังอยากเรียนรู้อะไรอีกเยอะ ผมก็เลยยอม บอกว่าอีก 3 ปีค่อยมีก็ได้
ช่วงหลังๆเธอกลับบ้านมืดเกือบทุกวัน บางวันไม่กลับก็มี พอผมถามก็บอกว่าไปบ้านเพื่อนเธอใช้เงินเป็นน้ำ เวลาเข้าไปที่ร้านก็หยิบเงินไปโดยไม่เคยบอกผมก่อน จนผมเริ่มไม่รู้ว่าร้านผมวันๆขายได้กำไรเท่าไหร่ ต่อมามีพนักงานมาบอกให้ผมลองดูกล้องวงจรปิดในร้าน ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่พอเธอมาบอกหลายครั้งเข้า ผมก็เริ่มสงสัย คืนหนึ่งหลังจากปิดร้านแล้ว ผมก็เลยไปเปิดวิดีโอจากกล้องดู แล้วผมก็ต้องอึ้งกับภาพที่เห็น

เนื่องจากทุกครั้งที่เธอเข้ามาที่ร้าน เธอจะเลือกช่วงที่ผมไปซื้อของพอดี ในภาพเธอเข้ามาในร้านพร้อมชายหนุ่มคนหนึ่ง ทั้งสองดูสนิทแนบชิดเท่านั้นแหล่ะผมถึงได้รู้ว่า เธอไม่เคยรักผมเลย แต่เธอรักเงินของผมต่างหาก ไม่เพียงแค่สวมเขาให้ผม เธอยังเอาเงินผมไปเลี้ยงผู้ชายคนอื่นอีกด้วยเท่านั้นแหล่ะผมถึงได้รู้ว่า เธอไม่เคยรักผมเลย แต่เธอรักเงินของผมต่างหาก ไม่เพียงแค่สวมเขาให้ผม เธอยังเอาเงินผมไปเลี้ยงผู้ชายคนอื่นอีกด้วย

ตั้งแต่แต่งงานจนหย่าเป็นเวลาสั้นๆแค่ปีกว่าๆ แต่เธอผลาญเงินผมไปเป็นครึ่งล้าน นิสัยอารมณ์เสียง่าย ชอบเล่นผมทนได้ แต่ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะทำแบบนี้ผมหย่ากับเธอ แล้วก็กลับไปทำตามแผนเดิมที่วางไว้ จากนี้ผมจะกลับบ้านไปอยู่กับพี่ชายกับแม่ ผมรู้แล้วว่าไม่มีใครจริงใจเท่าคนในครอบครัว
From: http://www.soosana.com/น้ำตาตกใน-เอาเด็กในร้า/